ខាងក្រោមនេះជាទស្សនៈនយោបាយ និងជីវិត ដែលដកស្រង់សម្រាំងចេញពីសារសំលេង...
១០០-ខឹម វាសនា ៖ ធ្វើនយោបាយ ដោយប្រើបេះដូងបរិសុទ្ធ។
៩៩- គណបក្សសម្ព័ន្ធដើម្បីប្រជាធិបតេយ្យ ៖ ផ្តល់ឳកាសដល់កូនខ្មែរ ដែលមានសមត្ថភាព ដើម្បី បញ្ចេញសមត្ថភាពដឹកនាំប្រទេស។
៩៨ -គណបក្សសម្ព័ន្ធដើម្បីប្រជាធិបតេយ្យ ៖ រៀបចំប្រព័ន្ធដឹកនាំ ឲ្យអ្នកដឹកនាំធ្វើជាកញ្ជះរបស់រាស្រ្ត។
៩៧ -គណបក្សសម្ព័ន្ធដើម្បីប្រជាធិបតេយ្យ ៖ ទាំងអស់គ្នា ដើម្បីទាំងអស់គ្នា។
៩៦ -មនុស្សអាក្រក់ និងមនុស្សល្អ កើតមាននៅលើលោកតាមច្បាប់ធម្មជាតិ។ ប៉ុន្តែមនុស្ស
អាក្រក់មានច្រើន គឺដោយសារភាពអសកម្មនៃមនុស្សល្អ។
៩៥ -មនុស្សអាក្រក់ មានធាតុអាក្រក់ជាអ្នកទ្រទ្រង់ រីឯមនុស្សល្អមានធាតុល្អជាអ្នកទ្រទ្រង់ មិនខុសគ្នា នឹងអំពិលមានធាតុជូរជាអ្នកទ្រទ្រង់ រឺឯអំពៅមានជាតិផ្អែមជាអ្នកទ្រទ្រង់។
៩៤ -មនុស្សល្អមានធាតុសំខាន់បួនយ៉ាង គឺ (១) ស្គាល់អំពើល្អ (២) យកអំពើល្អដាក់ក្នុងខ្លួន
(៣) ប្រតិបត្តិអំពើល្អ និង (៤) ពង្រីកអំពើល្អ។
៩៣ -ព្រះពុទ្ធ ៖ គ្មានសេចក្តីសុខឯណា ប្រសើរជាងការស្ងប់ចិត្តឡើយ។
៩២ -ទំនាស់មួយអាចដោះស្រាយបានយ៉ាងងាយ ប្រសិនបើភាគីទំនាស់យកប្រយោជន៍រួមជាគោល។
៩១ -ទំនាស់មួយមិនអាចដោះស្រាយបានឡើយ ប្រសិនភាគីនៃទំនាស់តម្កល់ប្រយោជន៍បុគ្គលជាធំ។
៩០ -ការងារមិនច្របូកច្របល់ គឺជាមង្គលដ៍ប្រសើរ។
៨៩ -ព្រះពុទ្ធ ៖ បញ្ញា កើតពីការពិសោធន៍ផ្ទាល់។
៨៨ -អ្នក គឺជាអ្វីៗ ដែលអ្នកគិតញយៗ។
៨៧ -អវិជ្ជា គឺសត្រូវនៃការកសាងសង្គមជាតិ ។
៨៦ -កត្តាសំខាន់មួយនៃប្រជាធិបតេយ្យ គឺការចូលរួម ។
៨៥ -ការបំផ្លាញពីអ្នកដទៃ ពុំមានគ្រោះថ្នាក់ និងមានវិសាលភាពខ្លាំង ដូចការបំផ្លាញដោយខ្លួន ឯងឡើយ។
៨៤ -ច្បាប់ធម្មជាតិ ៖ គ្មានអ្វីនៅលើលោកនេះ កើតឡើងប្រាសចាកហេតុ និងផលឡើយ។
៨៣ -បាបកម្មសង្គមទាំងប្រាំពីររបស់មហា គន្ធី៖ (1) នយោបាយគ្មានគោលការណ៍ (2) ទ្រព្យសម្បត្តិ គ្មានការងារ (3) សប្បាយរីករាយគ្មានសតិសម្បជញ្ញៈ (4) ចំណេះតែគ្មានចរិយាសម្បត្តិ (5) ជំនួញ គ្មានសីលធម៌ (6) វិទ្យាសាស្ត្រ គ្មានមនុស្សធម៌ និង (7) ការគោរពបូជា/សាសនាគ្មានការលះបង់។
៨២ -មនុស្សមានប្រយោជន៍ គឺជាមនុស្សពូកែរកប្រយោជន៍ពីកន្លែង ឬសកម្មភាពគ្មានប្រយោជន៍។
៨១ -ព្រះពុទ្ធ គឺជាបុគ្គលត្រាស់ដឹង ពុំមែនជាទស្សវិទូឡើយ។
៨០ -ការរស់នៅដើម្បីអ្នកដទៃ គឺជាការរស់នៅប្រកបដោយភាពថ្លៃថ្នូរ។
៧៩ -អ្នកនយោបាយ ដែលមានបេះដូងសង្រ្គោះ ជួយមនុស្សច្រើនបំផុត។
៧៨ -ក្នុងវិធីសាស្រ្តផ្សព្វផ្សាយព្រះធម៌ ព្រះពុទ្ធប្រើប្រាស់វិធីសាស្រ្ត "ប៥" ប្រាប់-បង្ហាញ-បង្រៀន-បង្ហាត់-ប្រតិបត្តិ អមដោយការពន្យល់ក្បោះក្យាយ។
៧៧ -បញ្ញា គឺកើតពីការពិចារណា ត្រិះរិះ ពិសោធន៍ ...។
៧៦ -បញ្ញា គឺប្រៀបដូចប៊ីចេង គឺប្រើគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់។
៧៥ -ភាវនា គឺការសញ្ជឹងគិតធ្វើឲ្យចិត្តស្ងប់។
៧៤ -ការពិសោធ ធ្វើឡើងតាមវិធីបីយ៉ាង ៖ រូប នាម និងទស្សនៈ។
៧៣ -អ្វីទាំងអស់លើលោកនេះ គឺស្ថិតក្នុងសង្ខារធម៌។
៧២ -ព្រះពុទ្ធ គ្រាន់តែប្រាប់ពីសកម្មភាព ដែលនាំដល់អំពើល្អ។ ព្រះពុទ្ធមិនប្រៀនប្រដៅ មិនបញ្ចុះបញ្ចូល ឬអូសទាញឡើយ។
៧១ -ប្រសិនបើមនុស្សរស់នៅក្នុងលោកសម្ភារៈ ព្រះពុទ្ធបង្រៀនមនុស្សឲ្យចេះរកសាមញ្ញសុខ។
៧០ -ការជជែករឿងសាសនា គឺនាំឲ្យឈ្លោះគ្នា។
៦៩ -រឿងជឿ ឬមិនជឿ គឺជាសាសនា។
៦៨ -មេរៀនរបស់ព្រះពុទ្ធ គឺជាមេរៀនកើតមកពីការពិសោធ។
៦៧ -វិជ្ជា កើតមានពីបទពិសោធ។
៦៦ -មនុស្ស ដែលមានគុណធម៌ខ្ពស់ គឺជាមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តយ៉ាងហី ចំពោះពាក្យសរសើរ ការសុំទោស ជាដើម។
៦៥ -ព្រះពុទ្ធ ៖ ពេលអស់អាសវក្កិលេស វិជ្ជាកើតមាន។
៦៤ -ភាវនាមានន័យថា សញ្ជឹងគិត ពោលគឺសញ្ជឹងគិតរហូតដល់ពាល់ត្រូវ។
៦៣ -ពាក្យថា "ហី" មានន័យថា "ខន្តី"។
៦២ -ធមុ្មជាតិខន្តី មិនធ្វើឡើយ ប៉ុន្តែកើតចេញពីក្នុងចិត្ត។
៦១ -ពាក្យថា "ហី" មានន័យថា "ខន្តី"។
៦០ -ការអោបសេចក្តីប្រកាន់ គឺការធ្វើទោសសម្រាប់ខ្លួនឯង។
៥៩ -អំនួត ជាមួយនឹងភាពមិនអំនួត។
៥៨ -កត្តាបីយ៉ាងដែលធ្វើឲ្យយឺតយូរក្នុងការយល់ដឹងពីសេចក្តីពិត ក្នុងចំណោមបញ្ញាវន្តខ្មែរ គឺទិដ្ឋិ មានៈ និងតណ្ហា។
៥៧ -នៅលើលោកនេះ សេចក្តីសេ្នហាណាក៏មានការប្រែប្រួលដែរ លើកលែងតែសេចក្តីសេ្នហារបស់ម្តាយចំពោះកូន។
៥៦ -ដំណើរជួយគេនោះ គឺជាដំណើរជួយខ្លួនឯង។
៥៥ -ការគិតរបស់ប្រជាជន គឺជាការកំណត់វាសនាប្រទេសរបស់ជនជាតិ។
៥៤ -ផ្លូវដែលនាំដល់ការជួយជាតិបាន គឺការពន្យល់ប្រជាជនឲ្យយល់ពីសារប្រយោជន៍នៃការចូលរួម។
៥៣ -មនុស្សខុសពីសត្វត្រង់កន្លែងចេះផ្តល់ហេតុផល។ ដូចនេះ អ្នកនិយាយត្រូវផ្តល់ហេតុផល ហើយអ្នកស្តាប់ត្រូវចេះរកហេតុផល។
៥២ -ការងាររបស់ក្រុមយើង គឺការផ្តល់ទិន្នន័យសម្រាប់ពិចារណា។
៥១ -ក្រុមយើង ៖ ការផ្តល់ទិន្នន័យខុសដល់ប្រជាជន គឺជាមហាគ្រោះដល់ប្រទេស។
៥០ -អ្នកដឹកនាំត្រូវមានបេះដូង ដែលអាចច្រកមនុស្សទូទាំងប្រទេស ។
៤៩ -ប្រទេសមួយប្រសើរជាងប្រទេសមួយទៀត គឺអាស្រ័យលើការគិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៃប្រទេសនោះ ។
៤៨ -ប្រទេសមួយជឿនលឿន គឺជាប្រទេសដែលមានពលរដ្ឋមានវិន័យខ្ពស់ ។
៤៧ -ការជឿ មានន័យថា មិនដឹង ។
៤៦ -កាលណាមនុស្សម្នាក់កាន់តែជឿ មនុស្សនោះកាន់តែបិទការគិតរបស់ខ្លួន ។
៤៥ -យន្តការទាំង៨ចំណុចរបស់យើង គឺធ្វើឲ្យប្រជាជនមានអំណាច ។
៤៤ -អ្នកដឹកនាំត្រូវចេះ ធ្វើឲ្យសម្រេចគោលដៅ ដោយមិននាំខូចប្រយោជន៍របស់អ្នកចូលរួម ។
៤៣ -អ្នកដឹកនាំត្រូវមានទេព្យកោសល្យធម្មជាតិពីរយ៉ាង គឺបេះដូងស្មោះត្រង់ពិតប្រាកដ និងមាន ចក្ខុវិស័យ ។
៤២ -សាសនាព្រះពុទ្ធជាសាសនាកើនផល។
៤១ -ជំនឿសំដៅទៅលើគំនិត ដែលមានការចោទ ហើយមិនអាចបកស្រាយបាន។
៤០ -ជាតិក្រោយ គឺជាលទ្ធផលនៃជាតិនេះ។
៣៩ -មើល! តើអ្នកកំពុងសាងបញ្ញាហើយឬនៅ?
៣៨ -ការយល់ខុស៖ ចូលបច្ច័យកាន់តែច្រើន បានបុណ្យកាន់តែច្រើន។
៣៧ -កុំទៅធ្វើអំពើល្អចំពោះមនុស្សកំពុងតែប្រាថ្នាវិនាស។
៣៦ -បាបមួយនៃបាបទាំង៧ របស់មាហាត្មៈគន្ធី ដែលនាំឱ្យប្រទេសអន្តរាយ គឺមានសាសនាគ្មានការ លះបង់។
៣៥ -ភាពដដែលៗ ជាសត្រូវធំបំផុតរបស់សិល្បៈ។
៣៤ -មនុស្សល្ងង់មើលបញ្ហានឹងភ្នែក មនុស្សឆ្លាតមើលបញ្ហានឹងគំនិត និងការវិភាគ។
៣៣ -បាបមួយនៃបាបទាំង៧ របស់មាហាត្មៈគន្ធី ដែលនាំឱ្យប្រទេសអន្តរាយ គឺអ្នកដឹកនាំមិនដឹងថា ខ្លួនដឹកនាំ ប្រទេសទៅណា។ គ្មានទស្សនៈវិស័យ ។
៣២ -បាបមួយនៃបាបទាំង៧ របស់មាហាត្មៈគន្ធី ដែលនាំឱ្យប្រទេសអន្តរាយ គឺមានចំណេះដឹងក្រៅខ្លួន ដូចជាមានសញ្ញាបត្រ តែគ្មានចំណេះដឹង ។
៣១ -បាបមួយនៃបាបទាំង៧ របស់មាហាត្មៈគន្ធី ដែលនាំឱ្យប្រទេសអន្តរាយ គឺមានទ្រព្យដោយគ្មាន ប្រភពច្បាស់លាស់ ។
៣០ -ប្រភពនៃទុក្ខ គឺប្រជាជនគ្មានអំណាច។
២៩ -គ្រាន់តែចេះជេរ ឬចេះនិយាយពីបញ្ហា ពុំមែនជាលំនាំលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យឡើយ។
២៨ -នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ ការដឹកនាំប្រៀបបានទៅនឹងការបររទេះសេះ។ រដ្ឋាភិបាលជារទេះ ហើយប្រជាជនជាអ្នកបររទេះនោះ។
២៧ -នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ គ្មាននរណាធ្វើការសម្រាប់នរណាម្នាក់ទៀតឡើយ។ មនុស្សទាំងអស់ គ្នាធ្វើការដើម្បី ប្រយោជន៍ទាំងអស់គ្នា។
២៦ -នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ គ្មាននរណាធ្វើការសម្រាប់នរណាម្នាក់ទៀតឡើយ។ មនុស្សទាំងអស់ គ្នាធ្វើការដើម្បី ប្រយោជន៍ទាំងអស់គ្នា។
២៥ -ទង្វើត្រូវ លុះត្រាទង្វើរនោះត្រូវនឹងលក្ខខណ្ឌចាំបាច់បី គឺពិត ត្រូវកាល និងមានប្រយោជន៍។
២៤ -នៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ គ្មានវណ្ណៈដឹកនាំគេ ឬវណ្ណៈត្រូវបានគេដឹកនាំឡើយ។
២៣ -មនុស្សអាចជួយអ្នកដទៃបាន លុះណាតែមនុស្សនោះឈ្នះលោកធម៏ទាំងបួន គឺលាភ យស សសើរ សុខ។
២២ -ព្រះពុទ្ធនាំមនុស្សឱ្យស្គាល់ពីប្រយោជន៍។
២១ -ព្រះពុទ្ធបង្ហាញមនុស្សពីការគិត ពុំមែនការស្រមើស្រមៃឡើយ។
២០ -មនុស្សម្នាក់ពូកែជាងមនុស្សម្នាក់ទៀត ដោយសារការគិត។
១៩ -កុំធ្វើជាអ្នកផ្គាប់ចិត្តដល់មនុស្សខូច។
១៨ -ទាន គឺចិត្តហុច មិនមែនកាយហុចទេ។
១៧ -ការនិយាយ គួរចេះរធ្វើសំដីរបស់ខ្លួនឱ្យមានតម្លៃសកល។
១៦ -ការយល់ខុស នាំដល់សកម្មភាពខុស។
១៥ -យល់ត្រូវ ទើបគិតត្រូវ។
១៤ -ព្រះពុទ្ធនៃយើង មិនមែននាំមនុស្សលោកឱ្យជឿទេ ប៉ុន្តែនាំឱ្យមនុស្សគិត ឬនាំឱ្យមនុស្សមានសទ្ធា។
១៣ -មនុស្សពូកែ គឺពូកែដោះស្រាយបញ្ហា មិនមែនយំសែ្រកជាមួយបញ្ហាឡើយ។
១២ -មនុស្សល្ងង់ និងមនុស្សអាក្រក់ តែងយកខ្លួនឯងជាសត្រូវ។
១១ -នយោបាយ គឺជាសិល្បៈធ្វើឱ្យសម្រេចទិសដៅ។
១០ -តើលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យជាអ្វី? តុល្យភាពអំណាចរវាងអ្នកដឹកនាំ និងប្រជាពលរដ្ឋ
រួមគិត រួមសម្រេច និងរួមធ្វើ ។
៩ -គិតត្រូវ និយាយត្រូវ និងធ្វើត្រូវ។ ត្រូវពេលនេះ ត្រូវនៅពេលអនាគត។
៨ -កើតពីរាស្រ្ត ដើម្បីរាស្រ្ត របស់រាស្រ្ត
៧ -មនុស្សឆ្លាត រៀនពីកំហុសអ្នកដទៃ មនុស្សល្ងង់រៀនពីកំហុសខ្លួនឯង រីឯមនុស្សមហាល្ងង់ សូម្បី
កំហុសខ្លួនឯងក៏រៀនមិនចេះផង។ តើអ្នកជាមនុស្សប្រភេទណា ?
៦ -អ្នកដឹកនាំល្អ គឺអ្នកដឹកនាំខិតខំបង្កើតអ្នកដឹកនាំឱ្យបានច្រើន មិនមែនអ្នកដើរតាមឱ្យបានច្រើន ឡើយ។
៤ -ប្រព័ន្ធប្រជាធិបតេយ្យអាចដំណើរការបាន លុះត្រាតែមានតុល្យភាពអំណាចរវាងអ្នកដឹកនាំ និង ប្រជាលរដ្ឋ។
៤ -គ្រាន់តែចេះនិយាយពីបញ្ហា គ្មានអ្វីអស្ចារ្យឡើយ។
៣ -អ្នកដឹកនាំភាគច្រើនក្នុងសង្គមកម្ពុជា ច្រើនប្រៀបធៀបរបស់ ឬសកម្មភាពមិនល្អ ដែលពេលខ្លះគ្មាន ប្រយោជន៍អ្វីទាល់តែសោះ។
២ -សំលេងជួង (ចម្រៀង)
១ -ជាតិត្រូវការយើង (ចម្រៀង)
No comments:
Post a Comment